Türklerin İslam’ı seçmeden önceki töresi ile Müslümanlık arasında birbirine benzeyen bir çok husus bulunmaktaydı. Bu hususları; tevhid inancı, temizlik, hoşgörü, dürüstlük, alicenaplık, adalet, ahirete iman, kurban, cihat, ganimet, aileye verilen önem, namus şeklinde sayabiliriz. Maveraünnehir’de yaşanan adı Türk töresi olan Horasan ekolü dediğimiz bu anlayış ile Peygamber Efendimiz Hz.Muhammed’in (Sallallahu Aleyhi ve Sellem) getirdiği din arasında itikat, amel ve davranış açısından oluşan bunca benzerlikten sonra Türkler İslam’a ısınmış, fevç fevç İslam’a yönelmeye başlamış ve İslam’la müşerref olduktan sonra insanlığı etkileyen iki büyük imparatorluk kurmuşlardır. Bunlar Selçuklu İmparatorluğu ve Osmanlı İmparatorluğu’dur.
Selçuklu İmparatorluğu’nun yükseliş noktası ümmetin ata yurdu olarak kabul edilen Maveraünnehir ve hinterlandından gerçekleşirken, Osmanlı İmparatorluğu’nun yükseliş noktası ise ümmetin ana yurdu olarak kabul edilen Mezopotamya ve hinterlandından gerçekleşmiştir. Selçuklu İmparatorluğu döneminde ümmetin ata yurdu olarak kabul edilen Amu Derya ve Siri Derya arasında kalan Maveraünnehir’in iki önemli şehri olan Semerkand ve Buhara’da İslam olgunlaşma çağını yaşamış, daha sonra Selçuklu; Maveraünnehir’i anımsatan, verimli toprakları bünyesinde barındıran, Fırat ve Dicle arasında kalan Mezopotamya’ya, Maveraünnehir’den kazandığı kültür, birikim ve tecrübeleri taşımak üzere sefer düzenlemeye başlamıştır. Selçuklu Hükümdarı Alparslan’ın 26 Ağustos 1071 tarihinde kritik viraj olan Bizans İmparatorluğu’na karşı kazandığı Malazgirt Zaferi’nden sonra tevhid inancı Mezopotamya’ya yayılmıştır.
Selçuklu İmparatorluğu’nun dağılmasının ardından Anadolu’da kurulan artçı devlet Anadolu Selçuklu Devleti Anadolu’da hakimiyetini sürdürmüş, Anadolu Selçuklu Devleti’nin beyliklere bölünmesinden Osmanoğulları beyliği doğmuş ve bu beylik Anadolu’da kurulan diğer beyliklerden farklı olarak Müslümanlardan daha ziyade gayrimüslimlerle uğraşmıştır. Selçukludan sonra bayrağı teslim alan Osmanlı; Fırat ve Dicle Nehirleri arasında kalan Mezopotamya hinterlandının iki önemli eyaleti olan İstanbul ve Hicaz’ı bünyesine katarak İslam’a yükseliş çağını yaşatmıştır. Fatih Sultan Mehmed Han 29 Mayıs 1453 tarihinde kritik viraj olan Bizans İmparatorluğu’nun yönetimindeki Hristiyanların kutsal şehri olan İstanbul’u fethederek Eşref-i Mahlukat Mefkuremizin Avrasya’ya doğru genişlemesine zemin hazırlamıştır. Yavuz Sultan Selim Han ise Memluklu’lara karşı kazandığı Mercidabık ve Ridaniye zaferlerinden sonra 6 Temmuz 1517’de kritik viraj olan Kabe’nin anahtarlarını Mekke şerifinden alarak Müslümanların kutsal şehirlerini kapsayan Hicaz’ı Osmanlı’ya katmış, halifelik Osmanlı’ya geçmiş ve Eşref-i Mahlukat Mefkuremiz Afrasya’ya doğru genişlemiştir.
Osmanlı’nın Avrupa’ya ve Afrika’ya yaydığı Eşref-i Mahlukat Mefkuremizi İran’da tıpkı Osmanlı gibi Müslümanlardan daha ziyade gayrimüslimlerle uğraşarak yapabilseydi öyle inanıyoruz ki Eşref-i Mahlukat Mefkuremiz; Hindistan ve Çin’e doğru yayılabilirdi. Muhtemelen Osmanlı Eşref-i Mahlukat Mefkuremizi Çin ve Hint Medeniyetine ulaştırmak istedi ancak önünde binlerce yıllık devlet geleneğine sahip İran bulunmaktaydı. İran’ı aşamadığı içinde Eşref-i Mahlukat Mefkuremiz Akdeniz ve Karadeniz’in etrafında bulunan topraklara ancak taşınabildi. İran’ın İslam Medeniyeti adına geçmişte kaçırmış olduğu bu fırsatı Çin ve Hint Medeniyeti’nden başlayan Türk Yolu Projesi tekrar ellerinin altına getiriyor. Çünkü Türk Yolu Projesi’nde geçiş güzergahı Müslümanlar üzerinden Ortodoks, Protestan ve Katoliklere doğru gerçekleşmektedir. İşte bu kapsamda ümmet ve tüm Müslüman devletler Müslümanlarla çekişmeyi bir tarafa bırakıp gayrimüslimlere yoğunlaşmalıdır.
Ne zaman ki Osmanlı İmparatorluğu’nun adalet ve yönetim sisteminde bozulmalar meydana gelmiş o zamandan itibaren duraklama, gerileme ve sonrasında da çökmeye doğru ilerlemişlerdir. İşte bunun için adaleti ve hakkaniyeti insan, aile, toplum ve hepsinden daha da önemli olan devlette tesis etmedikçe dünya çapında bir imparatorluk olamazsınız, belki devlet olursunuz ama en kısa sürede duraklar, geriler ve sonunda da çökersiniz…
Türkiye Cumhuriyeti Devleti’ne kadar ki bütün Türk devletleri ve imparatorlukları her ne kadar Eşref-i Mahlukat Mefkuremizi kalemden daha ziyade kılınç enstrümanıyla yaymış olsalar da hükmettiği yerleri adaletle ve hakkaniyetle yönettiklerinden ve yönettikleri halkın inancına karışmadıklarından yüzyıllar boyunca Avrupa, Asya ve Afrikalıların tepkisini çekmekten daha ziyade beğenisini ve takdirini toplamışlardır.
Ancak şu tespiti de yapmadan geçmek istemiyoruz. Maveraünnehir ile Mezopotamya’daki devletleri kılınç enstrümanıyla birleştiren Selçuklu’nun ve Afroavrasya’daki devletleri kılınç enstrümanıyla birleştiren Osmanlı’nın bulunduğu dönemlerde, devletlerin kahir ekseriyeti monarşik ya da diktatoryal düzenle yönetiliyordu. Yani kapalı yönetimlerdi. İşte bu yüzden devletlerin yönetiminde bulunan halkla ümmetin etkileşime girebilmesi için monarşik ya da diktatoryal devletin başında bulunan kişiyi yenilgiye uğratmak ve ardından fethedilen yerlere ümmeti yerleştirmek gerekiyordu. Eğer o dönemlerde günümüzdeki gibi iletişim ve etkileşim araçları yeterli olsaydı öyle zannediyoruz ki Selçuklu ve Osmanlı kılınç enstrümanından daha ziyade kalem enstrümanıyla gayrimüslimlerin üzerine giderdi.
Tarih tekerrürden ibarettir, tabi eğer ders alınmazsa!…Osmanlı İmparatorluğu’nun tarih sahnesinden çekilmesinden sonra ümmetin ana yurdu olarak kabul edilen Anadolu’da artçı devlet Türkiye Cumhuriyeti Devleti kurulmuş ve Eşref-i Mahlukat İmparatorluğu’na zemin hazırlamak için güç toplamaya başlamıştır. Türkiye Cumhuriyeti’nin öne çıkıp kurduğu İttihad-ı İslam’ın oluşturduğu altyapıyla hayata geçen Eşref-i Mahlukat İmparatorluğu; bu sefer Selçuklu’dan ve Osmanlı’dan farklı olarak; Pasifiğin ve Atlantiğin arasında kalan Afroavrasya, Amerika ve Avustralya kıtalarındaki devletleri kalem enstrümanıyla birleştirerek ümmetin ati yurduna zemin hazırlar. Ümmetin dünyaya yayılmasıyla birlikte İslam altın çağını yaşar, vizeler kalkar, insanlar, ürünler, fikirler ve sevgi dünyada serbestçe dolaşır, dünya halkları kendisini yöneten hükümdarı kendisi belirler. Bu etkileşim ve dinamizmden sonra insanlığa huzur, bereket ve istikrar gelir ve insanlık bu zamana kadar ki yaşamış olduğu tüm dönemlerden daha muhteşem bir çağı ve zamanı yaşar.
Türklerin tarih sahnesindeki gelişimini incelediğimizde kurdukları iki büyük imparatorluğun yıkılmasından sonra Anadolu’yu hem bir hatime hem de bir fatiha coğrafyası olarak belirliyorlar, İslam’ın hem aklen hem de ruhen en güçlü veziri ve kalesi olan bu coğrafyada takriben 100 yıl kadar sessizliğe gömülüyorlar ya da diğer bir bakış açısıyla güç topluyorlar. İki su arasında kalan verimli topraklarda medeniyetlerini geliştiren ve tarih yazan bu asil milletin mazi arka plan ve ati ön planını şu şekilde açıklayabiliriz. Selçuklu İmparatorluğu Hazar Gölü’nü çevreleyerek bir göl imparatorluğu, Osmanlı İmparatorluğu ise Akdeniz’i çevreleyerek bir deniz imparatorluğu olmuştur. Kurulacak Eşref-i Mahlukat İmparatorluğu ise Pasifik, Atlantik ve Hint Okyanusu’nun etrafında bulunan devletleri aklın ve ruhun gücüyle federatif bir şekilde birleştirerek okyanus imparatorluğuna dönüşebilir.
Zaman, tarih, ilim ve insan tekamüle doğru ilerliyor. Değişimin ruhu medeniyetimize göl ya da deniz gibi düşünmekten daha ziyade bir okyanus gibi düşünmeyi emrediyor. İşte bunun için Selçuklu ve Osmanlı’nın bulundukları dönemin şartları gereği kılınç enstrümanıyla göl ya da deniz imparatorluğuna ulaşmak mümkün olurken günümüzün fikir çağında okyanus imparatorluğuna ulaşmanın yegane yolu kalem enstrümanını hak ve adalet mücadelesi için kullanmaktan geçiyor. Kılınç enstrümanıyla ancak iki kişi birbirleriyle çarpışır ve ancak bir kişi galip gelir diğeri de ölür. Kalem enstrümanıyla ise aynı anda binler, milyonlar ve hatta milyarlarla çarpışır ve kazanabilirsiniz üstelik herkes yaşar. İşte bunun için biz insanlığa diyoruz ki göl ya da deniz gibi düşünmek elbette önemlidir ama asıl marifet okyanusları etkileyebilmektir. İşte bunun için bu ümmetin içerisinden yetişmiş, okyanusları etkileme potansiyeline sahip, ufuk açan ve sıradışı fikir üreten insanlara büyük ihtiyaç var…
Selçuklu; iki kadim nehir arasında kalan dünyanın en verimli toprakları olarak bilinen Mezopotamya’ya sahip olmak için gücünü Anadolu’ya kaydırmış, Malazgirt Zaferi’yle Mezopotamya’ya hakim olduktan sonra zayıflamaya başlamış, kendi bünyesinden ortaya çıkan artçı devlet Anadolu Selçuklu Devleti’yle Mezopotamya’yı Osmanlı’ya miras bırakmış ve medeniyetlerin kesiştiği mukaddes şehir İstanbul’a yakın bir coğrafyaya Osmanlı’yı yerleştirerek ve İstanbul’u işaret ederek tarih sahnesinden çekilmiştir. Osmanlı ise tarihi insanlık tarihi kadar eski olan, medeniyetlere başkentlik yapmış, iki kadim kıta arasında kalan bereketli suları barındıran bu mukaddes şehri fethettikten sonra zayıflamaya başlamış, kendi bünyesinden ortaya çıkan artçı devlet Türkiye Cumhuriyeti Devleti’yle hem İstanbul’u hem de Mezopotamya’yı Eşref-i Mahlukat İmparatorluğu’na miras bırakmış, ümmeti Afroavrasya, Amerika ve Avustralya’ya yaymış ve bereketli sular ile verimli toprakları bünyesinde barındıran dünyayı işaret ederek tarih sahnesinden çekilmiştir.
Selçuklu ve Osmanlı tevhid inancını kılınç enstrümanıyla yaydıklarından, kurmuş oldukları imparatorluklara halk direnç göstermiştir bu yüzden devletlerin fethedilerek imparatorluğa uzanma süreci çok zaman almıştır. Yani Selçuklu ve Osmanlı devletleri birleştirerek bütüne ulaşmıştır. Oysa artçı devlet Türkiye Cumhuriyeti Devleti’nin öne çıkıp kurduğu İttihad-ı İslam’ın oluşturduğu altyapıyla hayata geçen Eşref-i Mahlukat İmparatorluğu; kalem enstrümanını kullanmakta bu sayede Afroavrasya, Amerika ve Avustralya’ya yayılan insanlığı ve başındaki devletleri daha hızlı, daha sevgiyle ve daha kolay bir şekilde birleştirmektedir. Yani Eşref-i Mahlukat İmparatorluğu; kendisine altyapı oluşturan İttihad-ı İslam’ın gücüyle devletleri birleştirmektedir.
Selçukludan sonra başlayan Osmanlı yürüyüşü içten dışa doğru gerçekleşti yani beyliklerden Osmanlı İmparatorluğu’na… Osmanlıdan sonra başlayan Eşref-i Mahlukat yürüyüşü ise ortadan hem içe hem de dışa doğru gerçekleşmektedir. Yani bu sefer beylikler değil İslam devletlerinin federatif bir şekilde birleşmesinden hem içe hem de okyanus imparatorluğuna doğru bir yürüyüş…
Amu Derya, Siri Derya, Fırat ve Dicle kılıncı andırmaktadır. Selçuklu ve Osmanlı’nın yaymış olduğu Eşref-i Mahlukat Mefkuremiz kılınçla gerçekleşmiştir. Pasifik ve Atlantik ise mürekkepi andırmaktadır. İşte bu kapsamda Eşref-i Mahlukat Mefkuremizi insanlığa yayarken kılıncı kınında saklı tutup ancak üzerimize geldiklerinde kullanmalı, kalemi ise bizzat üzerlerine giderek her şart ve durumda kullanmalı bu sayede gönüllerdeki kin ve nefreti, sevgi ve muhabbete dönüştürerek gönülleri ve zihinleri fethetmeliyiz…
İnsanlar nasıl Allah’ımız tarafından dünyada yaptıkları işler ve amellerle değerlendiriliyor ve ahirette Allah’ımız kat’ında derecelendiriliyorsa kavimler de aynı şekilde Allah’ımız tarafından dünyada yaptıkları işler ve amellerle değerlendiriliyor. Türkler Allah’ımızın adının ve şanının duyulmadığı yerlere Allah’ımızın adını ve şanını yayarken namüsait şartlarda kılınç müsait şartlarda ise kalem olan, Allah’ımızın adının ve şanının duyulmadığı bütün her yeri kendisine kızıl elma olarak belirleyen, yayını Maveraünnehir’den gerip okunun ulaştığı coğrafyaya İslam sancağını diken müstesna bir kavimdir. Allah’ım bu kavimden adaleti, iyiliği ve selameti hiç bir zaman eksik etme…
Bizim dünya için düşündüğümüz Eşref-i Mahlukat İmparatorluğu’nu şeytan ve avanesi tek dünya devleti adı altında istiyor. Ancak onların dayandığı güç sermaye ve silah endüstrisidir. Oysa ki silahın ve sermayenin başındaki şirketler halk tarafından seçilmiyor. İşte bu kapsamda bizim insanlığa önerdiğimiz Eşref-i Mahlukat İmparatorluğu’nda her ulus kendi seçimiyle devletlerin başına başkanları getirir, kendi seçimleriyle yargılarının başına yargıçları getirir. En nihayetinde ise insanlık dünyanın başına hükümdarı getirir. Yargıçlar, başkanlar ve hükümdar halk tarafından seçildiğinden yönetim meşruiyet kazanır, ulusların tercihlerine saygı duyulur.
Dünya büyük değişimlerin arefesini yaşıyor, tüm dünyada insani değerlere doğru bir yöneliş yaşanıyor, fikir, ihlas, sevgi ve İslam; silah, para, mevki ve sınırdan daha önemli hale geliyor… Şeytan ve avanesi insanların uyanması ve bilinçlenmesi sayesinde halkını düşünen siyasetçilere kaybediyorlar. Kaybettikçe de daha çok hırçınlaşıyorlar. Seçimle alt edemedikleri devletleri; darbe girişimleri, isyan hareketleri ya da ekonomik manipulasyonlarla devirmeye çalışıyorlar. Ancak halkların bilinçlenmesi neticesinde seçimle işbaşına gelen yönetimleri devirmekte hem madden hem de manen zorlanıyorlar…
Öyle zannediyoruz ki haktan ve adaletten korkan bu şeytan ve avanesinin Türkiye Cumhuriyeti Devleti’ne yapmış olduğu 15 Temmuz 2016 tarihli işgal girişimine milletimizin verdiği cevap; insanlarımızın adaleti, hakkaniyeti ve Eşref-i Mahlukat Mefkuremizi insanlığa yaymak istediği hareketin kritik virajıdır ve bu kritik viraj milletimizin asil duruşu sayesinde zaferle aşılmıştır. Artık dünyadaki tüm zalimler ve zorbalar; Türkleri, İslam Alemi’ni ve daha da önemlisi insanlığı kılınç enstrümanıyla dize getiremediklerini anlamışlar ve bu milletin son 19 yıldır sessiz sedasız bir şekilde savunma sanayinde yapmış olduğu dev atılımlar sayesinde insanlığın cesareti güçlenirken bir taraftan da medyamızın özüne dönmesi ve sosyal medyamızın güçlenmesiyle insanlığın bilinç seviyesi yükselmiştir. Artık bundan sonra bu ümmet; taarruzda kalem savunmada kılınç enstrümanıyla zalimlerin, zorbaların, şirke bulaşanların ve inkarcıların üzerine üzerine gitmektedir. Buradan Allah’ımıza şirk koşanlara ve Allah’ımızı inkar edenlere sesleniyoruz…
İletişim ve etkileşim araçlarının hızla geliştiği bu fikir çağında zekanız yetiyorsa kalem enstrümanıyla gelin, tabii ki zekanızı birazcık çalıştırmış olsanız bizden daha büyük bir istekle tevhid inancının doğruluğuna ve kesinliğine inanırsınız ama belki gurur ve kıskançlık, belki inat ve şeytanlık, belki de rahatlık… İnsanlığın üstüne ve üzerine kılınç enstrümanıyla her geldiğinizde insanlığın soğuk nefesini ensenizde ve iliklerinizde hissedeceksiniz… Çılgınlığa, paniğe, korkuya, telaşa gerek yok tevhid inancına iman eden tüm müminlerin yapmak istediği şey gayrimüslimlerin hem dünyasını hem de ahiretini kurtarmaya vesile olmaktan ibarettir…
Çünkü biz Müslümanlar tevhid inancına inanıyor ve hiçbir insanın bırakın dünyada bir zarar görmesini, ahirette de iyilik ve güzelliklere mazhar olmasını istiyoruz. Çünkü biz dünyada şirke ve inkara bulaşmayan, kendi canına kıymayan, bir Müslümanı kasten öldürmeyen (Tabi Müslüman olup tövbe edenler müstesna) her insanın, cezasını çektikten sonra cennetle müjdelendiğine inanıyoruz. Oysa Hristiyanların benimsemiş olduğu teslis inancı düpedüz bir şirkten ibarettir. Düşünebiliyor musunuz en mutlu bir ailede yaşayan bir baba, bir anne ve bir evlat bile birbirleriyle yer yer çatışırken kainatı yarattığına inanan baba, oğul, kutsal ruh niye çatışmasın? Çin, ABD ve Rusya’nın güç uğruna birbirleriyle çatışmasının dünyamıza uğratacağı tahribat ve felaketle, güç uğruna çatışan baba, oğul, kutsal ruhun kainata uğratacağı tahribat ve felaket aynı olmaz mıydı?
Oysa biz Müslümanlar tevhid inancına inanıyor ve kainattaki bu düzen, denge ve ihtişamın sadece adaletle hükmeden bir Yaradan’ın eseri olduğuna inanıyoruz. Ayrıca Çin, ABD ve Rusya’nın güç uğruna birbirleriyle çatışması bir noktaya kadar belki anlayışla karşılanabilir ancak geçmişte gördüğümüz tecrübeler ışığında gücü elinde bulunduranların güçsüzleri ve haklıları, zalimlerden ve zorbalardan koruyamadıkları da aşikardır. Gücü elinde bulunduran güç; ancak Allah’ımızın insanlara her cuma namazı hutbesinin sonunda buyurduğu adaletle hükmettiği ölçüde insanlığın takdirini ve teveccühünü kazanır ve bu sayede ancak meşruiyet kaydeder. İşte bunun için kainatı yöneten Yaradan nasıl ki kainatı adaletle yönetiyorsa Allah’ımızın halifesi olan hükümdar da adaletle dünyaya hükmetmeli ki kainattaki düzen, denge ve ihtişamın aynısını tüm dünya sathında yaşayalım…
Ayrıca insanlığa hükmeden hükümdarın; inancı ve milliyeti insanlık tarafından saygıyla da karşılanır, yeter ki halkın inancına karışmasın, etnik fitneler ortaya çıkarmasın sadece adaletle ve hakkaniyetle hükmetsin… Halk inandığı varlığa kendi aklını kullanarak, değiştirilmemiş tek orijinal semavi kitap Kur’an-ı Kerim’imizi okuyup sorgulayarak, internetle, kütüphanelerle, çevresiyle, iletişim ve etkileşim araçlarıyla ulaşır. Tepeden inmeci yaklaşımlar sevgiden daha çok öfkeyi arttırır ve inançtaki samimiyete gölge düşürmekten başka bir şey getirmez. Nitekim Selçuklu ve Osmanlı fethettiği topraklarda halkın inancına karışmamış tam aksine ümmetin halkla etkileşime girmesine olanak sağlamıştır ve bu etkileşim sayesinde tevhid inancı Avrupa, Asya ve Afrika’nın içlerine doğru yayılmıştır.
Yani insanlığa yayılan Eşref-i Mahlukat Mefkuremizi devlet değil ümmet yayar. Ümmetin inancını empoze etmesine de gerek yok, inancını hakiki anlamda yaşamasının bir sonucu olan hayatına uğrayan lezzet ve huzur sayesinde gayrimüslimleri etkiler. Çünkü biz Müslümanlar; Kur’an-ı Kerim’imizde geçen “Biz, emaneti göklere, yere ve dağlara arz ettik. Onlar onu yüklenmeye yanaşmadılar, ondan korktular da onu insan yüklendi. O cidden çok zalim, çok cahil bulunuyor.” ayetine binaen Eşref-i Mahlukat Mefkuremizi yükleniyoruz. Allah’ımızın halifesinin insan olması ve şanının kainatta yayılması emanetini hakkıyla ifa edebilmek için gayret gösteriyoruz…
İşte bu kapsamda bütün Müslümanlara soruyoruz. Suriye’de, Irak’ta, Filistin’de, Afganistan’da, Yemen’de, Libya’da bir Müslümanın ölmesi mi daha acıdır, yoksa Çin’de, Hindistan’da, Amerika’da, Avrupa’da, Rusya’da, Japonya’da Allah’ımızı inkar eden ya da Allah’ımıza şirk koşan bir insanın ölmesi mi daha acıdır? Müslüman öldüğünde dünyasını kaybeder, Allah’ımızı inkar eden ya da Allah’ımıza şirk koşan öldüğünde ise hem dünyasını hem de ahiretini kaybeder. İşte bunun için biz Müslümanlar; bir Müslümanın ölmesinden daha çok bir gayrimüslimin ölmesine üzülmeli, fikirlerimiz, yaşantımız ve insani değerlerimizle onları doğru yola ulaştırmanın vesilelerini aramalıyız…
İletişim ve etkileşim araçlarının hızla geliştiği bu fikir çağında devletlerin başındaki monarşik ve diktatoryal yönetimler insanlığın tepkisini çekmekte ve bu sayede insanlık; en doğru yönetim şekli olan demokrasiye doğru ilerlemektedir. Demokrasi halklar nezdinde istenen bir yönetim şekli olarak görülürken kendilerini koltuğa adeta yapışmış hisseden devletine ve milletine bir şey katamayan bazı ülke yöneticilerinde antipatik bir yönetim şekli olarak değerlendirilmektedir. Bunu değiştirmenin yolu Kur’an-ı Kerim’imizde geçen “Nasılsanız öyle yönetilirsiniz” anlamına uygun düşen ayetleri bir düstur edinerek insanlarımızın kendini yetiştirmesi, bilinçlenmesi ve bu sayede başındaki yöneticileri daha etkili bir şekilde denetlemesinden geçmektedir.
Demokrasi teslis inancına göre uygulandığında karşımıza yasama, yürütme ve yargı organları çıkar. Demokrasi tevhid inancına göre uygulandığında ise karşımıza insanlığın seçip başa getirdiği yargıçlar, başkanlar ve hükümdar çıkar. Eski dünya düzeninin yönetim şekli olan yasama, yürütme ve yargı organlarında erkler bağımsız olamadığından, gücü paylaştıklarından, çelişkili bir olayı aynı anda iki veya üç erk birden yönetmek istediğinden; fitne ve fesat yaşanır, çatışmalar olur, yanlışlar yapılır.
Yeni dünya düzeninin yönetim şekli olan yargıçlık, başkanlık ve hükümdarlıkta ise herkesin kendi görev alanı net olarak belirlendiğinden yöneticiler kendi alanlarında söz sahibidirler, gücü paylaşmazlar, feraset ve basiret sahibi insanlığın seçimiyle işbaşına gelirler, işte bu yüzden yönetim zaafiyeti yaşanmaz. Yanlış yapan yargıç, başkan ve hükümdar bir sonraki seçimde puan kaybeder. Hükümdar ve başkanları yargıçlar denetler, yargıçlar ve başkanların sağlıklı bir şekilde işleyişini ise hükümdar gerçekleştirir. Ayrıca yargıçlar, başkanlar ve hükümdar birbirleri tarafından seçilmediğinden görevleri birbirleri tarafından sonlandırılamaz, insanlık takındıkları tutum ve politikalara göre önüne gelen her seçimde bu insanları ya cezalandırır ya da ödüllendirir…
İnsan tabiatında güce karşı her zaman bir ilgi vardır. Güce duyulan bu ilgi; zalim ve zorbaysa öfkeye dönüşür; adil ve hakkaniyse sevgiye dönüşür. Bizim insanlık için düşündüğümüz Eşref-i Mahlukat İmparatorluğu’nun ilk aşaması Türkiye’nin öne çıkmasıyla İttihad-ı İslam şeklinde denenir ve İttihad-ı İslam’ın gücünü ve hükmünü adaletle ve hakkaniyetle ortaya koyması sonucunda da diğer inanç ve milletlerin İslam’a olan ilgisinin sevgiye dönüşmesi sağlanır. Bu sevginin doğuracağı iklimden sonra da İttihad-ı İslam’ın cazibesi artar, kapsamı genişler, diğer inanç ve milletlerin bu birliğe katılması istenir ve dünyadaki son devletin de bünyesine iştirak etmesinden sonra ismi Eşref-i Mahlukat İmparatorluğu’na dönüşür…
Binary sisteme göre Türkler 1’i temsil ediyorsa İngilizler’de 0’ı temsil eden bir millettir. Teslis inancını esas alan soğukkanlı ve anaerkil İngiliz Devlet Aklı’nın tümdengelim teorisinin yani küçültmenin yönetim sistemi parlamenter sistemdir. Dünyadaki ekollerin büyük bir kısmı İngilizlerden ve Türklerden türemiştir. Tevhid inancını esas alan sıcakkanlı ve ataerkil Türk Devlet Aklı’nın tümevarım teorisinin yani büyütmenin yönetim sistemi ise hükümdarlık sistemidir.
20.yüzyıla kadar insanlığı yöneten ve 21.yüzyılda da insanlığı yönetmeye en büyük aday olan Türk Devlet Aklı; 20.yüzyılda savunma pozisyonundaydı, devrin en büyük gücü olan ve taarruz pozisyonunda olan İngilizlere yanaşmak istedi ancak bu kabul görmedi çünkü İngilizler beyni ön plana çıkartan yani akıllı oldukları kadar soğukkanlı ve hesabi bir millettir eğer bu kabul görseydi dünya 1.ve 2.dünya savaşını yaşamayabilirdi. 21.yüzyılda ise üzerine yapılan bunca saldırılara rağmen Türkler güçlenmekte, kuvvet çarpanlarının etkisiyle devrin en büyük gücü olmakta ve taarruz pozisyonundayken kendisine yanaşmak isteyen ve savunma pozisyonunda olan İngilizler ve diğer tüm milletlere İngilizlerin yaptığı hatanın aynısı ile karşılık vermemekte, bütün milletleri kucaklamakta, bağrına basmakta ve tüm milletlerin ortak aklı ile dünyanın hakkani bir yörüngeye oturmasına zemin hazırlamaktadır. Çünkü Türkler kalbi öne çıkartan yani hisli oldukları kadar sıcakkanlı ve hasbi bir millettir.
Not: Bu makaleyi okuyup tarih perspektifinde düşünmeye başladığınızda Türklerin iki su arasında kalan verimli topraklarda medeniyetlerini geliştirdiklerini, yönettiği bölge ve coğrafyaları da adaleti ve hakkaniyeti esas alarak yönetmelerinden tepki çekmediklerini öngörürsünüz.
